Zoals de meesten van jullie wel weten was dit weekend de Traika Gent. Onze ploeg maakte van het prachtige weer gebruik om goed aan onze techniek en conditie te werken. De aanleiding was een vermist ploeggenootje, dat volgens de geruchten in Gent was gesignalleerd.

Dat probleem tezamen met de mogelijkheid gratis van vervoer gebruik te maken overtuigde iedereen behalve Ard, die ten prooi was gevallen aan een vervroegd geval van tentamenpaniek, dat naar Gent afreizen de meeste kans had om onze verloren ploeggenoot te vinden. Van deze gelegenheid wil ik gebruik maken ter ieders informatie een beknopte* samenvatting* van afgelopen weekend te geven.

Nadat we waren afgereisd en waren aangereden** (Jasper heeft nu een hersenschudding) in Gent, was van ons ploeggenootje geen spoor te bekennen. Uitgerust*** van de lange reis, verdienste van de NS, waarmee we wel €150 aan vervoerskosten hadden bespaard om uit te geven aan serieuzere doeleinden, volgde een verhitte discussie over hoe we het beste ons ploeggenootje konden vinden. Het dialect van de inboorlingen bleek lastig te verstaan en op onze vraag “Waar is Samuel?” kwam zelden een zinnig antwoord.

Wonder boven wonder kwam al snel onze Samuel aangelopen. Hij had woord gekregen van onze queeste en besloot een handje te helpen. Nu binnen enkele minuten na aankomst ons primair doel al bereikt was, konden we beginnen aan de eerste training. De focuspuntjes voor deze traika lagen vooral op het verhogen van het tempo van halen en drinken, maar ook wel op de techniek van het schenken. Bij vrijwel alle biertjes die bij onze zuiderburen te verkrijgen zijn is dat zeer belangrijk, wat goede gelegenheid gaf daarop te trainen.

Natuurlijk hebben we behalve al het harde werk ook een beetje cultuur meegepakt. Zo zijn we ons te buiten gegaan aan lokale delicatessen zoals wafels en frieten en hebben we nog méér oude gebouwen gezien dan in heel Delft te vinden zijn. Toen we de beroemde kathedraal bezochten was er net een disco bezig, met populaire nummers van Bruno Mars en Earth, Wind and Fire. Daar hebben we ons ook kostelijk vermaakt.

Natuurlijk trokken onze knapste roeiers**** veel bekijks in Gent, met hun exotisch uiterlijk. Zij werden vroeg op de dag al om kusjes gevraagd door leden van de lokale Chiro*****. Het is echter onbekend of dit geheel uit vrije wil was. Gedienstig als we ze kennen hebben ze deze gewichtige taak natuurlijk wel volbracht. Voor foto's spreek een van ons even aan.

Na een degelijke training die avond, waarvan iedereen goed voelde dat er hard gewerkt was, mochten we van onszelf de zondag wat rustiger aan doen. Gelukkig was het prachtig weer en had niemand eigenlijk reden om chagrijnig te zijn. We hebben die middag doorgebracht in het museum, waar we onze Delftse ingenieursgeesten hebben ingezet om mooie bouwwerken van Lego te maken.

Al met al een hele geslaagde traika, al zeggen we het zelf. Leuk is ook dat we hebben opgepikt dat Vlamingen vrijwel nooit poepen****** op het toilet en ook maar enkele keren in hun leven vol zitten*******.

Groetjes,

Steen Papier Bier

*Op z’n vlaams

**Echt waar, zie *

***Niet echt, kut NS

****Beetje jammer dat je dit niet weet, ik bedoel natuurlijk Jasper en Frank

*****Spreek uit op z’n vlaams

******Heel genânt als iemand binnenloopt terwijl je bezig bent

*******Bijna altijd ten gevolge van poepen, maar je hebt ook ivf

********Vanwege taalproblemen konden we geen fotograaf inhuren en sta ik niet op de foto