Door Eva van Hooijdonk - Lieve Quincy, jij vroeg je af hoe ik met binnenvaarders en natte en koude billen omga in jouw stukje “zwaar gelul, lichte lectuur”. Ik denk dat veel Proteërs met één van beide problemen te maken krijgen en geef daarom graag mijn stuurmening over dit uitermate belangrijke onderwerp.

Door: Eva van Hooijdonk

Lieve Quincy,

Jij vroeg je af hoe ik met binnenvaarders en natte en koude billen omga in jouw stukje “zwaar gelul, lichte lectuur”. Ik denk dat veel Proteërs met één van beide problemen te maken krijgen en geef daarom graag mijn stuurmening over dit uitermate belangrijke onderwerp.

Ik heb eigenlijk nooit eerder last gehad van binnenvaarders of natte billen, tot ik werd gevraagd om te sturen voor EJZ’16. Nu is dit een offer dat ik meer dan graag breng voor deze positie in de meest gave boot die de Schie ooit gekend heeft. Echter is dit een offer dat ik meer dan vaak breng, aangezien ik vaak met natte kleren de boot weer uit stap.

Hoewel roeiers vaak bewegen in de boot, mogen wij stuurtjes slechts een beetje heen en weer schudden op het ritme van de boot. De ogen van mijn lieftallig slag houden wij warm, net als de wolk zweet, pijn en uitputting die achter de boot aan zweeft, maar soms zijn de omstandigheden zo slecht dat vijf lagen thermo’s per lichaamsdeel mij warm moeten houden. Helaas is het ook zo dat deze thermo’s nat worden. Gedurende de gehele training voel je langzaam het vies Schie- of regenwater jouw persoonlijke ruimte binnendringen. Pure wanhoop ken je pas als je na twee uur sturen in de regen bij het aanleggen voelt hoe de laatste laag van bescherming wordt doorbroken en je met een natte onderbroek moet terugkeren naar de kleedkamer.

Soms gaat het geleidelijk, andere keren heb je pech en kom je een suffe binnenvaarder tegen. Deze welgemanierde mannen en vrouwen geven graag wat extra gas om je inclusief middelvingers demonstratief te passeren. Gelukkig kunnen wij stuurtjes daar heel goed mee omgaan. Als (kleine) 8+ ga je de strijd met een binnenvaarder echt niet winnen, het beste wat je op zo’n moment kan doen is hopen dat ergens onder in je tas je nog een paar sokken hebt liggen, de bladen horizontaal op het water leggen en rustig het water over de rand van de boot laten stromen.

De roeiers kunnen vaak goed met zulke momenten omgaan. Die verwelkomen een pauze van het harde trappen op het water. Helaas is dit niet het geval voor mij. Ik heb als stuur dan ook een grondige hekel aan binnenvaarders. Dus als je me ooit chagrijnig uit de boot ziet stappen, dan weet je wat we zijn tegengekomen...

Nu kregen we laatst fantastisch nieuws binnen dat alle chagrijnige wolkjes weg blies. Sander van Dijk trapte op de bondstest een geweldige tijd van 6:09,8! Daarom aan Sander de vraag: "Hoe voelt het om een Nederlands record in handen te hebben?"